Wizarding Legacy: Różdżki

Różdżka jest podstawowym narzędziem każdego czarodzieja. Pomaga ona skupić magię w jednym punkcie, co umożliwia rzucanie zaklęć i uroków, choć należy pamiętać, że ci najzdolniejsi wcale nie potrzebują do tego pomocy oferowanej przez różdżkę. Magia bezróżdżkowa jest jednak sztuką skomplikowaną i ciężką do opanowania, dlatego też wiele czarodziejów i czarownic nigdy nie udaje się jej opanować.

Wytwórcy różdżek zazdrośnie strzegą swoich sekretów, nie pozostaje jednak tajemnicą, że ich dzieła potrafią drastycznie się między sobą różnić. Uważa się, że różdżka przynajmniej w pewnym stopniu odzwierciedla osobowość swojego właściciela; niektóre z nich są bardziej kapryśne niż inne, jedne mogą być używane jedynie przez osobę, do której należą, inne chętnie służyć będą każdemu, kto weźmie je do ręki. Zależnie od rdzenia i rodzaju drewna, z jakiego zostały wykonane, mogą lepiej lub gorzej sprawdzać się w różnych dziedzinach magii. Większość różdżek mierzy od 9 do 14 cali długości.

SZTYWNOŚĆ RÓŻDŻKI

Krucha - kojarzona z kruchością charakteru, ogromną dozą ustępliwości i brakiem asertywności. Krucha różdżka dość łatwo zmienia właściciela.
Bardzo giętka - czarodziej łatwo poddaje się w obliczu trudności i często nie próbuje walczyć o rzeczy, na których mu zależy, w obawie przed porażką. Bardzo giętka różdżka może być używana przez osobę, która nie jest jej właścicielem, i wciąż dawać będzie dobre rezultaty.
Giętka - czarodziej dostosowuje się do otoczenia, bywa wycofany, ale w razie potrzeby jest w stanie postawić na swoim. Giętka różdżka bywa kapryśna w rękach czarodzieja, który nie jest jej właścicielem, ale często będzie dawać całkiem dobre rezultaty.
Odpowiednio giętka - czarodziej o wyważonym charakterze, wiedzący, kiedy należy ustąpić, jednak niedający wykorzystywać się innym i potrafiący zawalczyć o to, na czym mu zależy. Odpowiednio giętka różdżka daje słabe rezultaty, gdy nie jest używana przez swojego właściciela.
Niezbyt giętka - czarodziej niechętnie chodzący na kompromisy, lubiący wiedzieć, że jest górą, i stawiać na swoim. Niezbyt giętka różdżka często nie chce współpracować z osobą, która nie jest jej właścicielem.
Sztywna - czarodziej czujący potrzebę górowania nad innymi i nieznoszący sprzeciwu oraz kompromisów. Sztywna różdżka nie będzie współpracować z nikim, kto nie jest jej właścicielem, i w takim przypadku najczęściej odbija zaklęcia w osobę ją dzierżącą.

RDZENIE I ICH WŁAŚCIWOŚCI

Włos z ogona jednorożca – różdżka o tym rdzeniu daje najbardziej spójną magię i najmniej podlega wahaniom i blokadom. Jest najwierniejszą ze wszystkich różdżek i najmniej odpowiednią do czarnej magii, idealnie nadaje się za to do rzucania uroków; bardzo związana ze swoim prawowitym właścicielem niezależnie od jego potęgi magicznej. Wadą tego rdzenia jest dość niska wytrzymałość, co może być jednak zrekompensowane przez drewno. Zdarza się, że włos obumiera - w takim przypadku konieczna będzie jego wymiana.
Włókno ze smoczego serca – różdżki o tym rdzeniu mają największą moc i są zdolne do najbardziej ekstrawaganckiej magii. Zawsze silnie związane z pierwszym właścicielem, jednak mogą go zmienić, jeśli ich następca wygra w pojedynku. Zazwyczaj uczą się szybciej niż inne rodzaje. Spośród rdzeni to właśnie smocza różdżka jest najodpowiedniejszą do czarnej magii i rzucania klątw. Są nieco temperamentne i najbardziej spośród omawianych rdzeni podatne na wypadki.
Pióro feniksa – jest to najrzadszy rodzaj rdzenia. Różdżki te wykazują dużo własnej inicjatywy i czasem działają z własnej woli. Są one najtrudniejsze do oswojenia i personalizacji, a dopasowanie ich do odpowiedniego czarodzieja nie jest łatwe. Lojalne wobec swoich właścicieli, ale na tę lojalność czarodziej musi sobie zapracować. Dobrze służą czarodziejom zajmującym się magią leczniczą i eliksirami.
Włos z głowy wili – różdżki posiadające ten rdzeń są smukłe i przyciągają uwagę swym subtelnym pięknem. Jednakże, niech czarodzieje nie dadzą się zwieść! Posiadają one i drugą stronę, tak jak piękne istoty, z których uzyskiwane są włosy. Potrafią być kapryśne i gwałtownie reagować na niektóre poczynania właściciela. Idealne dla alchemików.
Włos z ogona testrala – rzadko spotykany rdzeń, a przez to, że uważa się, że zobaczenie testrala przynosi nieszczęście, czarodzieje obawiają się posiadać różdżkę z włosem z ogona tego zwierzęcia. Różdżki te są jednak znakomite dla podróżników i czarodziejów żądnych przygód, dobrze sprawdzają się też w pojedynkach.
Szpon hipogryfa – różdżka o tym rdzeniu jest wierna swojemu właścicielowi. Podobnie jak zwierzęta, do których należały szpony, bywa zdystansowana i nie do końca można przewidzieć, jak zareaguje. Czarodziej naprawdę musi chcieć rzucić urok, zaklęcie czy klątwę, by ich siła była odpowiednia, w przeciwnym razie wszystko zakończy się fiaskiem; dobre do eliksirów i alchemii.
Pióro z ogona gromoptaka – popularne w Ameryce, różdżki z tym rdzeniem idealnie nadają się do transmutacji, bywają jednak nadzwyczaj trudne do opanowania. Jeśli nie zostały odpowiednio dobrane, potrafią okazać się kapryśne, co niejednokrotnie skutkuje odbiciem zaklęcia we właściciela różdżki.
Wąsy kuguchara – jeden z najrzadszych rdzeni, wykorzystywany w wyjątkowo ekstrawaganckich i równie drogich różdżkach posiadających niezwykłą zdolność dopasowywania się do charakteru i umiejętności właściciela.
Róg rogatego węża – rdzeń, który według wielu twórców różdżek zapewnia największą moc i najlepiej sprawdza się w rękach czarodzieja wiedzącego dokładnie, czego chce. Trudny do opanowania, a gdy wyczuje słabość charakteru właściciela, przeważnie sprawia, że różdżka robi się dość nieobliczalna - potrafi działać sama z siebie w najmniej oczekiwanych momentach i nie zawsze na korzyść osoby ją dzierżącej. Dobra dla magizoologów, świetnie sprawdza się też w pojedynkach.
Pióro pegaza – rdzeń popularny we francuskich szkołach, wybiera na ogół osoby o czystym sercu, woli życia i determinacji. Uznawany za witalny symbol, a także symbol walki o coś więcej niż tylko własne dobro. Dobra do zaklęć i eliksirów.

RODZAJE DREWNA

Angielski dąb – charakteryzuje się potężną intuicją, a czarodzieje w nią wyposażeni dobrze czują się w świecie fauny i flory magicznej.
Akacja – ciężko znaleźć czarodzieja, któremu różdżka z akacji nie odmówi posłuszeństwa. Kiedy jednak trafi do odpowiedniej osoby, dzięki swym właściwościom pozwoli jej odpowiednio wykorzystywać magiczne zdolności.
Brzoza – różdżka zrobiona z tego drewna nie jest przywiązana do swojego właściciela, może go w każdej chwili zmienić. Najbardziej pasujący do tego drewna rdzeń to włos z ogona testrala. Ich posiadaczami są głównie najbogatsi. Same różdżki najczęściej mają wykwintne zdobienia i są bardzo dobre do magicznych pojedynków.
Berberys – różdżki z berberysu są dosyć kapryśne i dlatego potrzebują stanowczych właścicieli. Na początku użytkowania mogą odmawiać wykonywania niektórych poleceń, ale jeśli czarodziej wykaże się wystarczająco silną wolą, stanie się ona idealną różdżką do rzucania zaklęć i uroków. Jest także bardzo lojalna i nigdy nie będzie służyć nikomu poza swoim pierwszym właścicielem.
Buk – bukowe różdżki trudno dopasować do odpowiedniego czarodzieja – dobrana niewłaściwie nie ma wystarczającej mocy magicznej, zaś odpowiednio dobrana okazuje się być bardzo subtelna. Często badana przez wytwórców różdżek.
Cedr – właściciele różdżki wykonanej z cedru odznaczają się lojalnością i niezwykłą siłą charakteru. Dobrze dobrana, wyposaża właściciela w odpowiednią broń w trakcie pojedynków, pomaga także w wydobyciu potencjału.
Czarny orzech – nie należy do łatwych do opanowania. Dramatycznie traci moc, jeśli jej właściciel dopuści się jakiejkolwiek formy samooszukiwania. Jeśli czarownica bądź czarodziej nie chce lub nie jest w stanie być uczciwy wobec siebie i innych, różdżka nie działa prawidłowo. Dopasowana do uczciwego i świadomego właściciela staje się jednak najbardziej lojalną i imponującą różdżką.
Czerwony dąb – doskonała różdżka do pojedynków czarodziejskich. Jej posiadacz to czarodziej bystry, dobry i zdolny, często także jest autorem zaklęć. Różdżki z czerwonego dębu są również bardzo atrakcyjne pod względem wizualnym.
Cyprys – właściciel różdżki wykonanej z cyprysu to czarodziej odważny, śmiały i ofiarny, taki, który nie zawahałby się oddać życie w razie potrzeby.
Cis – różdżki te należą do rzadszych. Mają szczególnie mroczną i przerażającą reputację, jeśli chodzi o pojedynki i wszystkie rodzaje klątw. Nieprawdą jest jednak, że czarodzieje posługujący się tą różdżką przyciągają czarną magię. Historycznie ich posiadacze odznaczali się wielkością zarówno czynów złych, jak i bohaterskich. Jeśli różdżka z cisu zostanie pochowana razem z czarodziejem, kiełkuje i pilnuje w ten sposób grobu swego właściciela.
Dereń – różdżki wykonane z tego drewna mają ekscentryczną i figlarną naturę. Najlepiej pasują do czarodziejów, którzy są w stanie zapewnić im spory zakres emocji i rozrywki. W połączeniu z odpowiednim czarodziejem jest sprytna, pomysłowa i zdolna do wykonywania niemal wszystkich zaklęć. Najczęściej jednak odmawiają wykonywania zaklęć niewerbalnych, bywają też dość hałaśliwe.
Dąb – drewno to cechuje się magicznymi cechami pomagającymi osiągać wyższe płaszczyzny zrozumienia i świadomości. Pomaga w ukształtowaniu świadomości w formy odpowiednie do prac magicznych.
Dziki bez – główną magiczną cechą dzikiego bzu jest ochrona przed czarami. Niezbyt często używane jako surowiec do wytwarzania magicznych różdżek.
Głóg – różdżki z głogu są złożone i intrygujące w naturze, podobnie jak pasujący do nich właściciele. Bardzo przydatne do magii leczniczej, ale także do rzucania klątw. Głóg nie jest łatwy do opanowania, ma także pewną wadę: nieumiejętne rzucenie zaklęcia odbija rykoszetem we właściciela.
Grab – wybiera właściciela utalentowanego, z pasją tak silną, że można nazwać ją obsesją, która zazwyczaj jest realizowana. Różdżka ta bardzo szybko dostosowuje się do swojego właściciela i jest tak spersonalizowana, że inni, używając jej, nie będą w stanie wyczarować wiele, a będą mieli kłopot z nawet najprostszym zaklęciem. Różdżki te odmówią także działania sprzecznego z wewnętrznym kodeksem honorowym ich właściciela. Są szczególnie dopracowane.
Grusza – różdżki te pasują najlepiej do serdecznych, mądrych i hojnych czarodziejów. Jej posiadacze są zazwyczaj popularni i szanowani. Mają wspaniałą moc magiczną i są niezwykle odporne.
Heban – różdżki z tego drewna najlepiej pasują do ludzi, którzy mają odwagę być sobą i nie zmieniają się pod wpływem otoczenia.
Hikora (orzech biały) - główna cecha hikory to wytrwałość. Pasuje do tych, którzy wytrwali w swych przekonaniach i wierze, swymi wyczynami ukazując, iż dobrze z nich korzystają.
Jawor – różdżka ta jest najbardziej efektywna, kiedy doświadcza nowości, a najmniej efektywna, kiedy zajmuje się jedynie prozaicznymi czynnościami. Najlepiej pasuje do czarodzieja ciekawego, witalnego i żądnego przygód, chętnego do nauki i nowych wrażeń.
Jodła – różdżka wykonana z jodły jest bardzo silna w rękach swojego prawowitego właściciela, ale traci moc niemal całkowicie przekazana innemu czarodziejowi. Najbardziej odpowiednie dla czarodziejów skupionych i o silnej woli. Znakomite do transmutacji.
Jabłoń – różdżki wykonane z jabłoni nie należą do często spotykanych. Ich właściciele są osobami obdarzonymi szczególnym urokiem osobistym i dążą do wysokich celów i ideałów, ponieważ różdżka ta nie jest najodpowiedniejsza do czarnej magii. Jej posiadacz często ma duże zdolności do porozumiewania się z innymi istotami.
Jałowiec – różdżki te nie należą do popularnych. Mają ogromną moc magiczną, lecz tylko w rękach odpowiedniego czarodzieja, w innym przypadku są prawie bezużyteczne. Ich właściciele są niezwykle kreatywni, a podstawą ich mocy jest wyobraźnia, dlatego są w stanie dokonać rzeczy zdumiewających i wielkich. Idealna do transmutacji i zaklęć niewerbalnych. Ich wadą jest brak odporności na wilgoć i wodę.
Jarzębina – różdżka szczególnie przydatna do obrony. Zaklęcia obronne, które wyczaruje, są szczególnie silne i trudne do złamania. Różdżka ta najlepiej pasuje do czarodzieja o czystym sercu, który nie para się czarną magią.
Jesion – różdżka z tego drewna określana jest mianem upartej. Jej właściciel musi posiadać odwagę, upór, jednocześnie nigdy nie będąc aroganckim półgłówkiem. Istnieje przesąd, że różdżki te nie powinny być przekazywane do innych rąk, ponieważ tracą swą moc.
Kasztan – bardzo tajemnicze, wielopłaszczyznowe drewno, którego właściwości różnicuje rdzeń oraz właściciel różdżki. Najbardziej pasuje do tych czarownic i czarodziejów, którzy dobrze radzą sobie z magicznymi zwierzętami i zielarstwem, a także są naturalnymi lotnikami.
Klon – posiadacz tej różdżki nie jest domatorem, ale najczęściej turystą i badaczem przyrody, lubi nowe wyzwania, przygody, zmiany otoczenia, jest ambitny. Dobrze dobrana, będzie równie ambitna, a także coraz bardziej lojalna i oddana. Niedopasowana zaś będzie działać słabo, ciężko i nijako.
Leszczyna – uważa się, że jest to wrażliwa różdżka, która odzwierciedla stan emocjonalny właściciela. Najlepiej nadaje się dla czarodziejów, którzy rozumieją i mogą zarządzać własnymi uczuciami. Posiadacze tej różdżki powinni być bardzo ostrożni w kontaktach z nią, jeśli stracili cierpliwość bądź czują się rozczarowani, ponieważ wchłonie ona tę energię i może wyładować ją później w nieodpowiedni i niepożądany sposób. Różdżka ta jest jednak bardzo zręczna i oddana właścicielowi do tego stopnia, że po jego śmierci najczęściej nie nadaje się do użycia przez innych. Ma także zdolność rozpoznawania źródeł wody, także tych podziemnych.
Lipa – magiczną cechą drewna lipowego jest przyjaźń.
Modrzew – uważane za atrakcyjne i potężne oraz wszczepiające właścicielom odwagę i zaufania różdżki z tego rodzaju drewna są na ogół bardzo pożądane. Dopasowanie odpowiedniego czarodzieja do tej różdżki nie jest jednak proste, tak samo jak jej obsługa. Źle dobrana, nie pozwoli właścicielowi rozwinąć talentu i wykorzystać potencjału.
Olcha – różdżka z drewna olchy nadaje się idealnie do magii niewerbalnej, która jest trudną dziedziną magii i dlatego przyjęło się, iż różdżkę tę posiadają czarodzieje obdarzeni dużą mocą magiczną. Różdżka z olchy jest lojalna i pomocna.
Osika – jakość drewna osiki jest ceniona przez wszystkich wytwórców różdżek ze względu na jej podobieństwo do kości słoniowej, a także wybitny potencjał magiczny. Posiadacze tychże różdżek są osobami zdecydowanymi i znakomicie radzą sobie w pojedynkach. W osiemnastowiecznym Klubie Pojedynków klubowicze posiadali tylko różdżki wykonane z osiki.
Orzech włoski – magicznymi cechami orzecha włoskiego jest płodność, urodzaj oraz pomoc w odkrywaniu ukrytej mądrości.
Ostrokrzew – rodzaj rzadkich różdżek, tradycyjnie uważanych za ochronne. Działa najlepiej w rękach tych czarodziejów, którzy mogą potrzebować pomocy w przezwyciężaniu skłonności do gniewu czy zapalczywości. Często wybierają właścicieli, którzy angażują się w poszukiwania czegoś niebezpiecznego lub duchowego. Mają dużą skłonność do zmiany właściwości zależnie od rdzenia – najtrudniej zespolić je z piórem feniksa, jednak jeśli się to uda, moc różdżki będzie wielka.
Sekwoja – uważa się, iż jest to różdżka przynosząca szczęście, dlatego popyt na nią jest zawsze duży. W rzeczywistości jednak, zdaniem wytwórców różdżek, to nie sama różdżka przynosi szczęście, a dopasowuje się do czarodziejów, których cechuje umiejętność wyjścia z tarapatów, dokonywania właściwych wyborów czy też dostrzegania dobrych stron w nawet niezbyt dobrych zdarzeniach. Połączenie tej różdżki z dopasowanym do niej czarodziejem daje mu duże możliwości ekscytujących osiągnięć.
Sosna – różdżka wykonana z tego drewna wybiera czarodzieja, który jest niezależnym indywidualistą, który może być postrzegany jako samotnik, ale intrygujący i tajemniczy. Różdżki te są najczęściej wykorzystywane twórczo i są dostosowane do nowych metod i czarów. Ich właściciele będą najprawdopodobniej wiedli długie życia, ponieważ nie zdarza się, aby posiadacze sosnowych różdżek umierali młodo. Idealnie nadaje się do magii niewerbalnej.
Świerk – różdżka ze świerku wymaga twardej ręki, ponieważ miewa własne pomysły. Najlepiej pasuje do czarodziejów śmiałych i z poczuciem humoru. Odpowiednio dobrana, jest lojalnym pomocnikiem zdolnym do ekstrawaganckich czarów.
Tarnina – nietypowe drewno na różdżki. Jej właściciel odznacza się wojowniczym charakterem, co nie znaczy jednak, że praktykuje czarną magię (choć różdżka ta nadaje się do tej dziedziny magii doskonale). Różdżka z tarniny będzie lojalna i pomocna swemu właścicielowi, a ich powiązanie umocnią wspólne przeżycia. Różdżka ta jest popularna zarówno wśród praktykujących czarną magię, jak i wśród tych, którzy z nią walczą zawodowo (Aurorów).
Topola – różdżka o mocy jednolitej, charakteryzująca się siłą i spójnością. Pracuje najlepiej w rękach czarodzieja mającego wyraźną misję moralną.
Wawrzyn – powszechnie uważa się, że różdżką tą nie można wykonać niechlubnego aktu, jednak zdarzało się, i to najczęściej w poszukiwaniu chwały, że wykazywały potężną i niekiedy śmiertelną moc. Uważa się także, iż różdżki te są kapryśne, jednak nie jest to do końca sprawiedliwy osąd. Nie tolerują lenistwa u swojego właściciela.
Wiąz – różdżka wykonana z wiązu jest najbardziej odpowiednia dla czarodziejów czystej krwi lub takich, którzy wyznają tę filozofię. Różdżki te popełniają najmniej błędów czy też wypadków, są też zdolne do najbardziej wyrafinowanych zaklęć i uroków.
Winorośl – różdżki te nie należą do popularnych. Posiadacze ich to ludzie, którzy poszukują wyższego celu. Są one bardziej od innych wrażliwe pod względem dopasowania do odpowiedniego czarodzieja, a do tego zdarza się, że ukazują niezwykłe efekty już przy wejściu odpowiedniego czarodzieja do pomieszczenia, w którym znajduje się różdżka.
Wiśnia – różdżki z tego drzewa tworzy się rzadko i są one nacechowane dziwną mocą. Najbardziej popularne są w japońskiej szkole Mahoutokoro, gdzie studenci posiadający te różdżki mają specjalny prestiż. Posiadacz tejże różdżki, niezależnie od rdzenia, powinien wykazać się wyjątkowym opanowaniem oraz siłą umysłu.
Wierzba – różdżka z tego drewna jest znana z uzdrawiającej mocy i zdolności do magii niewerbalnej. Najlepiej pasuje do czarodzieja o dużym potencjale.

źródło